1 Ary Samoela zaza nanao fanompoam-pivavahana tamin’ i Jehovah teo anatrehan’ i Ely. Ary tamin’ izany andro izany efa nahàlana ny tenin’ i Jehovah: tsy nisy fahitana niseho loatra.2 Ary tamin’ izany andro izany, raha nandry tao amin’ ny fandriany Ely (efa pahina ny masony, ka tsy nahita izy),3 sady tsy mbola maty ny jiron’ Andriamanitra, ary Samoela efa nandry tao amin’ ny tempolin’ i Jehovah, izay nisy ny fiaran’ Andriamanitra,4 dia niantso an’ i Samoela Jehovah, ary izy namaly hoe: Inty aho.5 Dia nihazakazaka nankeo amin’ i Ely izy ka nanao hoe: Inty aho, fa niantso ahy ianao. Fa hoy Ely: Tsy niantso aho, andeha mandry ihany. Dia lasa nandry izy.6 Ary Jehovah niantso azy indray hoe: Ry Samoela! Dia nifoha Samoela ka nankao amin’ i Ely ary nanao hoe: Inty aho, fa niantso ahy ianao. Fa hoy izy: Tsy niantso aho, anaka; andeha mandry ihany.7 Ary Samoela tsy mbola nahalala an’ i Jehovah, sady tsy mbola nanehoana ny tenin’ i Jehovah izy.8 Ary Jehovah niantso an’ i Samoela indray fanintelony. Dia nifoha izy ka nankao amin’ i Ely ary nanao hoe: Inty aho, fa niantso ahy ianao. Dia fantatr’ i Ely fa Jehovah no niantso ny zaza.9 Ary hoy Ely tamin’ i Samoela: Andeha mandry ihany; ary raha tàhiny miantso anao Izy, dia valio hoe: Mitenena, Jehovah ô; fa mihaino ny mpanomponao. Dia lasa Samoela nandry tao amin’ ny fandriany.10 Ary avy Jehovah, dia nitsangana ka niantso toy ny teo ihany hoe: Ry Samoela, ry Samoela ô! Dia namaly Samoela hoe: Mitenena, fa mihaino ny mpanomponao.11 Ary hoy Jehovah tamin’ i Samoela: Indro, Izaho hanao zavatra eo amin’ ny Isiraely, ka izay rehetra mandre izany, dia hangintsingintsina ny sofiny roa.12 Amin’ izany andro izany dia hotanterahiko amin’ i Ely izay zavatra rehetra voalazako ny amin’ ny taranany: hatomboko izany, ka dia hotanterahiko.13 Fa efa nambarako taminy fa hotsaraiko mandrakizay ny taranany noho ny heloka izay fantany, satria ny zanany nahatonga ozona ho an’ ny tenany, nefa tsy nosakanany.14 Koa izany no nianianako ny amin’ ny taranak’ i Ely fa tsy hisy fanatitra hahafaka ny helony mandrakizay.
1 SAMOELA 3 :1-14

NY OLONA ITENENAN’ANDRIAMANITRA

1-Miombom-piainana Aminy 

Noho   ny fahotan’ny zanak’i Ely   dia nahalana ny Tenin’Andriamanitra. Ny fahitan’ Andriamanitra  ny toe panahy  nananan’i Samoela  dia indro  miverina  miteny  amin’ny olony  indray Izy. Na dia mbola zaza  aza i Samoela  dia efa nanatanteraka ny asa fanompoana  tao amin’ny Tempoly. Natokany  ho an’ Andriamanitra  ny androm-piainany manontolo   satria   na dia  amin’ny alina aza  dia tao  amin’ny Tempoly   izy  no  natory    ary  navelany  hirehitra  ny jiron’ny Tempoly  mba hazava   izany  toerana izany   . Tsarovy  fa raha   manaiky   hiombom-piainana  mandrakariva amin’  Andriamanitra isika, mitoetra   amin’ny fiainan’ny zanaky   ny  mazava dia handray   ny Tenim-pahasoavany.

2-Maneho  ny  fahavononana hihaino 

Nandre feon’olona niantso azy  i Samoela. Na dia  alina  aza ny  andro  tsy namono sofina  izy fa  feno fahavononana hihaino  izay miantso  azy.  Noheveriny fa i Ely  no  miantso ka nihazakazaka nanatona azy izy. Rehefa niverina intelo  ilay  antso  , dia fantar’i Ely  fa Andriamanitra  no miantso  , te-hilaza  hafatra  amin’ity zaza , ka nomeny  toro-marika  ny amin’ny hoe: « mitenena fa mihaino ny mpanomponao ». Ny fanehoam-pahavononana nasehon’i Samoela  hihaino  izay miantso  azy  no nahafahany   nandray  tokoa   ny  hafatr’ Andriamanitra. Raha manana  fahavononana hihaino  izay  miantso  antsika isika dia hahafantatra  hatrany  ny fikasan’ Andriamanitra  eo  amin’ny fiainantsika.

Fanontaniana :

Nahoana no  misy  olona  tonga any am-piangonana  kanefa   tsy  mihaino  ny  Tenin’ Andriamanitra  fa varian-dresaka ?

Ho an’Andriamanitra irery ihany ny voninahitra. Amen !